گزارشی از كنفراس سیستم آموزشی واحد
و حذف مدارس كاتولیك در استان انتاریو كانادا
هما ارجمند

كنفرانس یك سیsتم آموزشی واحد تحت عنوان "دیوارها را فروریزیم! یك سیستم" در تاریخ ٢٨ می ۲٠۱۱ در تورنتو برگزار شد. این كنفرانس توسط شبكه ای از سازمانها و نهادهای سكولار و انساندوست بنام شبكه یك سیستم آموزشی واحد در استان اونتاریو سازمان داده شده بود .

در ابتدا برنامه اسلاید شویی از تظاهرات روز ۱۳ سپتامبر ۲٠۱٠، که  در مقابل هتل رویال یورک علیه كنفرانس بین المللی بمنظور بازبینی مجدد آموزش و پرورش و رفرم در ساختار آموزشی كانادا توسط این شبكه سازمان داده شده بود، به نمایش گذاشته شد. سپس مجری برنامه گری فیتزگیبون در مورد تاریخچه شبكه سیستم آموزشی واحد گزارش کوتاهی داد. ایشان ذکر کردند که در سال ٢٠٠٧ ائتلافی از سازمانهای مختلف از جمله همه برای یک٬ مرکز پژوهش انتاریو٬ سازمان حقوق مدنی در آموزش و پرورش٬ کمپین بین المللی علیه دادگاههای اسلامی در کانادا٬ کنگره مسلمانان کانادا٬ تعدادی از هئیت امنا مدارس انگلیس و فرانسوی زبان٬ انجمن انسان دوستان آنتاریو و چندین سازمان دیگر تشکیل شد. هدف این شبکه٬ حذف مدارس مذهبی است که توسط دولت بودجه شان تامین میشود. او سپس بیل گراب Bill Grubb را بعنوان مدافع حقوق مدنی در امور آموزش و پرورش معرفی کرد. او بیل را بعنوان كسی كه دو دهه تلاش و مبارزه كرد تا کلیه كودكان از آموزش و پرورش بدون تبعیض برخوردار باشند، معرفی نمود. بیل گراب سپس در مورد تاریخچه بوجود آمدن دو سیستم آموزشی رایج در کانادا و از این كه این سیستم از سال ١٨٦٧ بوجود آمده است. او در پایان بطور مختصر اشار كرد که قوانین آموزش و پروش متضاد با حقوق متساوی شهروندان است.  

گری فیتزگیبون سخنران دیگر برنامه رینتون پاترسون Renton Patterson را بعنوان فعال حقوق مدنی در امور آموزش و پرورش و سخنگوی سازمان "حقوق مدنی در آموزش و پرورش انتاریو" معرفی کرد. رینتون در مورد حكم سازمان ملل در مورد سیستم آموزشی انتاریو و اینکه سازمان ملل  وجود تبعیضات در سیستم آموزشی كانادا را تائید کرده صحبت کرد. ایشان متذکر شدند که طبق بند ٢٦ حقوق بشر سازمان ملل دولت کانادا موظف است که یا به کلیه پیروان مذاهب دیگر هم بودجه دهد تا مدارس خود را ایجاد کنند و یا به هیچ کدام از مدارس مذهبی بودجه ای نباید تعلق گیرد. در حالیکه در کانادا فقط مذهب کاتولیک است که بودجه دریافت می کند. ایشان با ارائه دو جلد کتاب بقطر ٦ اینچ یاد آورد مذاکرات بین دولت کانادا و سازمان ملل در خصوص تبعیض در سیستم آموزش و پرورش این کشور شد که گفتند که هنوز هم این مباحثات در این زمینه ادامه دارد .

گری فیتزگیبون سپس هما ارجمند را بعنوان مدافع حقوق کودک و سخنگوی كمپین نه به دادگاههای اسلامی در کانادا معرفی کرد و یاد آور شد که تلاش بی وقفه هما منجر به پایان دادگاههای مذهبی در انتاریو شد. هما ارجمند در سخنرانی خود اساسا به این تاكید داشت که ایجاد مدارس مذهبی٬ هویت سازی کاذب برای کودکان است. این كار تعلق کودکان را به مذهب خاصی ترویج می کند که در نهایت جدائی و راسیسم را همه جانبه در کودکان تقویت می سازد. ایشان در باره نقش دولتها در خصوص تامین حقوق کودکان و حمایت از آنان در مقابل هر گونه تعرض مذهب و فرهنگهای ارتجاعی و عقب مانده تاکيد کرد. هما متذکر شد که دولتهای غربی کماکان به حمایت مالی و معنوی از بسیاری از مدارس مذهبی و گروهای مذهبی مبادرت می کنند. در مقابل جنبش ترقی خواهی و سکولار و مدافع حقوق کودک در تلاش است که مدارس مذهبی را برچیند چرا که جدا سازی کودکان بر اساس مذهب اولیاشان بمعنای عملی٬ کودکان را در موقعیت بسیار خطرناک و آسیب پذیر قرار دادن میدهد. تاکید ایشان بر یك سیستم آموزشی واحد و سكولار برای همه بود. و این که جهانشمول بودن حقوق کودک در این عرصه به این معنی است که دولت امکان آموزشی برابری برای همه کودکان جدا از جایگاه اقتصادی خانواده ها٬ مذهب اولیای کودکان٬ ملیت٬ زبان و فرهنگ آنان تامین کند. و خواهان آن شد که با پیوستن به كمپین یك سیستم آموزشی میتوان دولت را موضف ساخت تا به جداسازی در سیستم آموزش و پروش پایان دهد .

سخنران بعدی این کنفرانس باربارا سانتاماریا Barbara Santamaria بود. باربارا از تجربیات شخصی خود بعنوان معلم در یکی از مدارس کاتولیک سخن گفت و این که وقتی بعلت تولد نوزاد زودرس خود مجبور به در خواست مرخصی می شود و چگونه شورای (هئیت امنای ) مدرسه علیه او اقدام میكند و بجای همیاری٬ او را وادار به استعفا مینماید. او همچنین از تبعیض میان دانش آموزان و معلمین در این مدارس نمونه هائی را ذكر كرد. باربارا از محدودیتهایی که مدارس کاتولیک برای استخدام معلمین غیر کاتولیک دارند سخن گفت و یاد آور شد که با اینکه هزینه این مدارس توسط دولت تامین می شوند اما این مدارس از استخدام معلمی که نتواند یک معرفی نامه از کشیش محله بیاورد سرباز میزنند. این به این معناست که معلمی ممکن است در یک خانواده کاتولیک بدنیا بیاید ولی مذهبی نبوده باشد و به کلیسا نرفته باشد٬ در این صورت به او نیز اجازه استخدام در این مدارس را نمی دهند چرا که کشیش محله او را تائید نکرده است .

سخنران بعدی ریچارد تئین Richard Thain ، فعال "انتاریو سكولار" بود که مطالعات بسیاری در خصوص هزینه های هنگفتی که خرج هئیت امنا آموزش پرورش مدارس مذهبی می شود، سخنرانی كرد و تذکر داد که دولت ایالتی و وزارت آموزش آموزش استان اونتاریو در کنار تامین مخارج شورای (هئیت امنای) مدارس عمومی (انگلیسی و فرانسوی) تامین کننده مخارج  ٢٩ شورای مدارس کاتولیک انگلیسی زبان  و ٨ شورای کاتولیک فرانسوی زبان است. وجود چندین سیستم آموزشی با خود بورکراسی عریض و طویل هزینه های سرسام آوری را بهمراه دارد. او از یک تبعیض آشکار سخن گفت٬ که چگونه کودکان مجبور می شوند به مدارس دور بعضا بالای ١٥ تا ٤٥ کیلومتر ایاب و زهاب کنند چرا که نزدیکترین مدرسه به خانه آنان همانی نیست که باید بروند. چرا که دولت اجازه نمیدهد که در محل کم جمعیت دو مدرسه کاتولیک و سکولار نزدیک به هم ایجاد شوند. بناچار فشار به كودكان جهت رفتن به مدارس دور از محل زندگی امری عادی است که هزینه آن بعهده آموزش و پرورش است. او همچنین یاد آور شد که اتوبوس مدرسه مذهبی٬ شاگردان غیر مدرسه مذهبی را سوار نمی کند با اینکه هر دو اتوبوس یک مسیر را طی می کنند و قید کرد که کودکان بناچار هیچکدام  امکان نزدیک شدن و دوست شدن با همدیگر را هرگز نخواهند داشت .

جاستن تروتئیر  Justin Trottier ، مدیر اجرئی مركز پژوهش كانادا سخنران دیگر این کنفرانس از تبعضات بین ملیتهای و فرهنگهای مختلف سخن گفت و بر این تاکید داشت که دیگر گروههای مذهبی از بودجه دولتی برخودار نیستند. و اعلام داشت که طرح ایجاد مدارس اسلامی به هزینه دولت توسط مردم به عقب راندہ شد زیرا که به جان توری لیدر حزب محافظه  کار در استان انتاریو رای ندادند.  جاستن قید کرد که قوانین آموزش و پروش کانادا باید باز بینی مجدد شود و از آنجائیکه دولت کانادا قوانین حقوق بشر سازمان ملل امضا كرده است باید اساس قوانین حاكم بر امور امور آموزش و پرورش هم بر آن استوار شوند .

 

اندریا هاوستن  Andrea Houston ، خبرنگار٬ او در مورد سیاست جدائی مدارس بر اساس جنسیت  صحبت کرد. او موقعیت هم جنس گرایان را در مدارس مذهبی مورد برسی قرار داد و متذکر شد که چگونه امنیت جانی و روحی آنان در این مدارس به خطر افتاده است. او از دخالت مذهب در زندگی خصوصی دانش آموزان و شستشوی مغزی دانش آموزان با تبلیغات کاذب علیه همجنسگرایان سخن گفت. اندریا٬ بعنوان یک خبرنگار از وقایع ناهنجاری و دلخراشی پرده برداشت که تا کنون در هیچ رسانه خبری این چنین عریان و بی پرده سخن گفته نشده بود. او سپس تاکید بر آن داشت که یک سیستم آموزشی سکولار را باید جایگزین سیستم کنونی آموزش و پرورش کرد تا مدرسه را به محیطی سالم جهت خنثی کردن تاثیرات منفی مذهب و رسوم عقب مانده ای که کودکان از اعضای خانواده هر روزه بطور خود به خودی می آموزند تبدیل کرد.

سخنران بعدی فرانك دی جانگ  Frank de Jong ، از حزب سبزها، انتاریو بود. او بر این تاکید داشت که نامی که به مدارس دولتی کاتولیک داده اند بیانگر کل حقایق نیست و دست مبلغین کاتولیک را باز گذاشته تا به مردم بگویند که این مدارس کاتولیک توسط کلیسا از نظر مالی اداره می شوند و این کلیسا است که باید نظارت کامل بر این مدارس را داشته باشد. در حالی که این مدارس دولتی بوده و مخارج آن توسط دولت تامین می شود و قاعدتا دولت نیز باید بر کلیه امور آن نظارت داشته باشد. فرانک متذکر شد که این اسطوره را باید در هم شکست. او همچنین گفت که حزب سبز انتاریو خواهان یک سیستم  آموزشی واحد است اگر چه که این حزب در ابتدا بطور علنی نمی خواست موضع گیری کند ولی بخاطر فشار مدیا این حزب مجبور به موضع گیری علنی شد. فرانک همچنین تاکید کرد که باید سایر احزاب را وادار به موضع گیری علنی در این خصوص کرد .

مایك ایونز Mike Evans ، عضو انجمن سكولار كانادا٬ در مورد هزینه واقعی مدارس کاتولیک سخن گفت و مطالعات تاکنونی  در این مورد را در اختیار عموم گذاشت. او صحبت از هزینه ای معادل یک میلیارد دلار کرد که شامل هزینه هئیت امنا آموزش پرورش مدارس که تعداد آن شامل ٢٩ شورای مدارس کاتولیک انگلیسی و فرانسوی زبان و ٨ شورای کاتولیک انگلیسی و فرانسوی زبان است، میشود. او همچنین از هزینه اتوبوس مدرسه که کودکان را به محلات دور دست برای شرکت در کلاسهای مذهبی می برند، تا هزینه خرید مدارس با دهها هکتار زمین صحبت كرد و این كه بابت زمین مدارس مالیاتی به دولت داده نمی شود ولی پس از خرید می توانند زمینها را به قیمت هنگفت به فروش برسانند .

در پایان مالكم بوكانین  Malcolm Buchananمدافع حقوق مدنی در امور آموزش و پرورش٬ در مورد اقدام سیاسی و اینکه چه باید کرد صحبت کرد و خواهان آن شد که فشار مستمر به احزاب در قدرت امری است که می تواند مثمرثمر واقع شود. او همچنین تاكید كرد كه باید رسانه های خبری را هر بیشتر در این كمپین درگیر نمود .

در طول كنفراس شركت كنندگان دخالت فعالی در هنگام پرسش و پاسخ داشتند و در هنگام نهار و پایان كنفراس نیز فرصت مناسبی ایجاد شد تا حاضرین در كنفرانس با فعالین شبكه از نزدیك بحث و گفتگو داشته و در مورد استراتژیهای كمپین نظر و طرح دهند. این كنفراسن پس تظاهرات قدرتمند سپتامبر ۲٠۱٠ دومین اقدام مهم شبكه برای شناساندن خود و اهداف كمپین یك سیستم آموزشی واحد بود . *

٣٠ مه ٢٠١١